We werden ontvangen in het hoofdkantoor in Amsterdam en zouden daar een rondleiding krijgen door het bedrijf. Hoewel mijn collega opticiens het misschien wel eens leuk vonden om zo'n bedrijf te zien, kreeg ik als naaister net wat meer informatie...
Je komt daar een ultra modern gebouw binnen in industriële stijl (helemaal mijn ding) en je voelt de creativiteit doorheen het hele gebouw. Na de verplichte speech over het merk, werden we rondgeleid op de dienst marketing,... en dan kom je ineens in het naaiatelier. Niet de plaats waar de massaproductie gebeurt, maar wel waar de kledingstukken die op papier ontworpen zijn, worden uitgevoerd. Al die naaimachines op een rij, al die knoopjes zorgvuldig in vakjes opgeborgen, de rollen stof en vlieseline... Klinkt dom maar het deed mij toch wat.
Vervolgens gingen we naar het archief. Klinkt saai, niet? Maar waar wij denken aan papier, is dat voor hun een plaats waar allemaal kledij wordt opgeslaan die dient als basis voor hun inspiratie. Kledij uit het leger, sport, jaren 20, 60, 70, ... Het hangt er allemaal. De designers legden ons uit hoe zij tot een nieuw stuk komen aan de hand van dat archief. Meestal lopen ze daar rond en laten ze zich inspireren door wat daar hangt en combineren verschillende niet combineerbare items tot iets dat werkt. Vb een jas met de afwerking van een broek. Mijn oortjes stonden op scherp...
De volgende designer legde ons uit dat ze wel met jeans werken, maar vooraleer ze een nieuw en modern stuk konden ontwerpen, ze het oude moesten kennen en respecteren. Alleen dan kan je tot nieuwe ontwerpen komen.
Ik zag nog een designer aan het werk. Dat hoorde eigenlijk niet bij de rondleiding, maar ik heb het toch even geobserveerd... Die man had een werktafel met wat broeken op (dat is toch de basis van G-Star) en wat samples stof. Naast zijn werktafel een moodboard. Op zijn tafel een foto van een man in een jeans die digitaal bewerkt was zodat het reflecteerde wat op zijn moodboard hing. Die jeans was hij op dat moment aan het "aanpassen" en aan het uitproberen. Want werkt dat wel?
Toen viel het mij op: is dat niet het exacte proces dat wij als naaisters doorgaan? Voor mij geld dat alleszins wel: ik begin eerst met een gewoon kleedje. Dat maak ik misschien verschillende keren maar ondertussen zie je vanalles op straat, in de winkels,... waardoor je je laat inspireren, om vervolgens die elementen in je volgende creatie te verwerken.
Wist je trouwens dat die designers opkijken van ons? Zij vinden het een enorme inspiratie om te kijken hoe een stuk dat in de winkel heeft gehangen, aangepast wordt door de drager zodat het een uniek stuk wordt. Het zijn die dingen die zij gaan bestuderen om te kijken hoe ze onze ideeën kunnen verwerken om ze zo bij een breder publiek te brengen.
Om eerlijk te zijn dacht ik dat ik overdonderd zou worden door die rondleiding, maar het tegendeel is waar. Ik heb juist het gevoel dat ik trots mag zijn op wat ik maak, want het is waar, we maken elke keer een uniek stuk. Een creatie die enkel en alleen van ons is, ook al komt het patroon uit een boekje ofzo. Het is wat wij ermee doen, de stof die we kiezen, de afwerking die we kiezen en de aanpassingen die we eraan doen dat het stuk echt van ons maakt. Net zoals die designers in die grote bedrijven. Dus wees maar trots op wat je maakt, hoe simpel of moeilijk ook.
En om even te antwoorden op de vraag die stilletjes op jullie tong ligt: hoe gaat het ondertussen met mijn creativiteit? Heel goed! Sinds ik mezelf van de sociale media heb verbannen, en ik mezelf heb verboden te bloggen, zijn er al heel wat kledingstukken gemaakt, is er veel uitgeprobeerd en broeden er nieuwe plannen in mijn hoofd. Het is weer leuk om dingen te maken omdat ik het wil, en dus niet omdat het moet. Dus ik hou de stilte nog even aan en plan dan een come-back met mijn nieuwe creaties. Tot dan nog even geduld ;-)
P.S.: De foto's die ik bij G-Star heb gemaakt zijn slechts een impressie, want foto's waar je echt iets op kan zien mag je daar natuurlijk niet maken.
